Dziś danie można powiedzieć postne, a mianowicie kotlety ziemniaczane. Moje najulubieńsze z kotletów, mogłabym je wciągać milionami sztuk zwłaszcza jeśli podane są z domowym sosem pieczarkowym. Niebo w gębie! Więc jeśli, tak jak mi zostało Wam trochę ziemniaków na przykład z obiadu możecie wyczarować z nich przepyszne danie ;) Kotlety są chrupiące z zewnątrz ale miękkie w środku. 
Tak jak w tytule: chcę Wam przedstawić mój sposób na panierowanie tychże kotletów, które nie brudzi rąk :)

• około 4 dużych ziemniaków
• 2 jajka
• 3-4 łyżki mąki
• pół małej cebuli
• ser żółty
• sól, pieprz, gałka muszkatołowa 
• 5-6 łyżkek bułki tartej 

Ziemniaki gotujemy w osolonej wodzie. Dobrze je ugniatamy lub przepuszczamy przez praskę aby powstało z nich puree. Dodajemy: mąkę, jedno jajko, cebulę pokrojoną w kosteczkę, garść startego sera żółtego oraz sól i pieprz. Zagniatamy na masę tak by można było formować z niej kuleczki lub tak jak ja to robię czyli na deskę/stolnicę przekładam masę i formuję z niej zwarty blok który następnie kroję na plastry. O tak: 



Następnie w osobnym naczyniu roztrzepuję jajko zmieszane z solą, pieprzem i gałką muszkatołową, w którym maczam uformowane kotlety. Do innej miski, najlepiej wysokiej wsypuję bułkę tartą. Wrzucam tam po jednym kotlecie i delikatnie wykonuję koliste ruchy miską tak by kotlet cały był obtoczony w bułce. Następnie kładę na rozgrzany olej i smażę do zarumienienia z każdej strony i gotowe ;) i tak postępujemy do końca z każdym kotletem ;)

Jak ostatnio wspomniałam nabyłam kaszę jaglaną i dziś pierwsze danie z nią. 
A są to naleśniki z mnóstwem przypraw, pikantne i ziołowe. Farsz to cebulka, pieczarki i właśnie kasza jaglana w przeważającej ilości oczywiście.
Polubiłam kaszę jaglaną, pozostaje mi wypróbować ją w postaci słodkiej, ale wszystko po kolei ;)




Na naleśniki:

• 250 g. mąki
• 2 jajka
• 250 ml wody gazowanej
• 250 ml mleka
• szczypta soli
• 1 łyżka oleju
• przyprawy: papryka ostra i słodka, zioła prowansalskie, oregano, pieprz, kurkuma

Rozkłócamy jajka, dodajemy mąkę, szczyptę soli i przyprawy dokładnie mieszamy. Następnie wlewamy mleko, wodę i olej. Mieszamy ponownie do połączenia składników. Smażymy na patelni bez dodatku tłuszczu na mocno rozgrzanej patelni.
Z tego przepisu wychodzi dosyć dużo naleśników, więc według upodobania można zmniejszać lub powiększać proporcje ;)

Farsz:

• 1/4 cebuli
• 4 pieczarki
• sól, pieprz
• 1/3 szklanki kaszy jaglanej

Cebulę pokrojoną w kosteczkę podsmażamy na maśle. Kaszę ugotowaną na sypko (ja zrobiłam ją następująco: uprażyłam ją na suchej patelni. Gdy zaczęła ładnie pachnieć przesypałam ją do garnka i zalałam szklanką wody, delikatnie posoliłam i gotowałam na wolnym ogniu aż do wchłonięcia przez kaszę całej wody). 
Następnie dodajemy pokrojone w plasterki pieczarki i smażymy aż do odparowania wody. Po tym czasie dodajemy ugotowaną kasze jaglaną. Chwile smażymy.
Farsz zawijamy w naleśniki. 
Można podać z sosem z jogurtu, majonezu i pieczarek konserwowych ;) Smacznego!

Dziś mam przyjemność podzielić się z Wami przepisem na zupę z której jestem bardzo dumna. Dlaczego dumna? Ano dlatego że mojemu K. bardzo smakowała, aż prosił o dokładkę! 

Potrzebujemy:

• 1,2 litra bulionu 
• 8 ząbków POLSKIEGO czosnku
• dwa 'trójkąciki' serka topionego. Najlepiej śmietankowego lub jakiegoś innego o smaku neutralnym
• spora garść startego sera żółtego
• grzanki 
• łyżeczka oleju do smażenia
• sól, pieprz

Małą część czosnku siekamy i podsmażamy go lekko na oleju. Do gorącego bulionu wrzucamy serki i mieszamy dopóki się nie rozpuszczą. Następnie dodajemy posiekany czosnek, ten nie podsmażony i ten podsmażony również. Gotujemy około 30 minut, tak by wyraźnie czuć było czosnkowy smak. Można dodać soli, pieprzu oraz czosnku w proszku (lub wrzucić jeszcze jeden ząbek) jeśli uznacie że jest za mało czosnku w zupie ;) 
Podajemy z grzankami (chleb kroimy w kosteczkę i suszymy na patelni. Świetnie nadałaby się ta po smażeniu czosnku) i serem. 
Prawda że proste? Koniecznie musicie wypróbować tą zupę ;)

Na blogach robi się bardzo świątecznie, więc i ja pokażę Wam mój przepis na pierniczki.
Pierwotnie miały być one powieszone na choince, ale pozostawienie ich w kuchni do której wchodzą domownicy w poszukiwaniu czegoś do przegryzienia zweryfikowała ten pomysł i z całego talerza ostało się ich kilkanaście. Ale może one znajdą swoje miejsce na choince :) Pierniczki te nie są zbyt słodkie ale to dobrze, ja takie lubię. Polukrowane byłby chyba w sam raz.
Ciasteczek wychodzi ponad trochę ponad 50. Wydaje mi się że to rozsądna liczba gdyż przy większej liczbie miałabym dość wycinania ich, a tak jest radość z pieczenia :)

• 250 gram mąki pszennej
• 100 gram roztopionego masła/margaryny
• 2 spore łyżki przyprawy do piernika. Najlepsza jest oczywiście domowa, ale i 'sklepową' można się poratować :)
• 150 gram miodu. Prawdziwego i tylko prawdziwego. Sztuczne mają bardzo ostry smak, kompletnie odmienny od tych naturalnych, prawdziwych miodów co później czuć w pierniczkach
• 1 łyżka ciemnego naturalnego kakao
• 2 jajka
• 1 łyżeczka sody oczyszczonej

Do mąki pszennej dodajemy przyprawę do piernika, miód, kakao, jajka i łyżeczkę sody oczyszczonej a następnie roztopione masło. Mieszamy wszystko do połączenia. Jeśli ciasto będzie zbyt luźne dodajemy odrobinę mąki. Podsypując stolnicę mąką wałkujemy ciasto i wycinamy kształty. Jeśli wiemy że ciasteczka zawisną na choince robimy dziurki wykałaczką w jeszcze nie upieczonym cieście. Później o wiele łatwiej będzie wbić się w nie igłą z nitką bez ukruszenia pierniczka :).  Ciasto najlepiej rozwałkować najcieniej jak się da gdyż pierniczki nieco urosną podczas pieczenia. Pieczemy je około 15 minut w 170 stopniach. 

Bombonierki są super, ale zawsze jest tak że jakiś smak nam nie pasuje i jemy go z ociąganiem lub podsuwamy innym pod nos, bo a nuż komuś posmakuje ten gorzki smak kawy, którego tak nie lubimy. Znacie to? 
Dzisiejsza moja propozycja to kompozycja własnych czekoladek z nadzieniem jakie tylko nam się wymarzy. A mnie wymarzyła się czekolada i karmel. Idealne połączenie. A że zostało mi w opakowaniu sporo słodkiej śmietanki z pieczenia babeczek (przepis na pyszne kruche babeczki ) zrobiłam domowy karmel. 

Do zrobienia potrzebujemy:

• tabliczkę czekolady takiej jaką lubimy
• cukier
• słodka śmietanka
• łyżka masła
• formę na czekoladki

Tabliczkę czekolady rozpuszczamy w kąpieli wodnej. Następnie małą łyżeczką nakładamy do formy w kształcie jaki chcemy nadać przyszłym czekoladkom. Płynną czekoladę rozprowadzamy po foremce i wkładamy do zamrażarki na tyle czasu by czekolada zastygła ( u mnie nie cały 10 minut).
W tym czasie przygotowujemy karmel. Wsypujemy cukier na patelnie tak by przykrył jej dno. Rozgrzewając się, cukier przybierze płynną formę i zacznie brązowieć. Kiedy będzie złoty, ale nie przypalony- na co trzeba uważać bo wtedy sos będzie gorzki i bardzo niesmaczny, dolewamy do niego śmietankę. Około 5 łyżek i zmniejszając gaz mieszamy sos tak by nie było w nim grudek.
Wyciągamy czekoladę z zamrażarki i i łyżeczką kładziemy na środku sos karmelowy i znów wkładamy do zamrażarki na kilka minut. Znów wyciągamy i przykrywamy ostatnią porcją czekolady. Chłodzimy. JEMY! :) Smacznego ! :)

Czekoladka nie wytrzymała próby czasu i podczas "sesji" zaczęła topić się :(

Miniona sobota powitała mnie i K. piękną, słoneczną aczkolwiek mroźną pogodą. Przyszła pora na śniadanie. Takie typowo sobotnie, leniwe śniadanie. Wpadłam na pomysł jajek z przyprawami w muffinowych formach pod serową pierzynką. Wersja ta jest bezmięsna lecz myślę że wspaniale smakowałyby z plasterkiem salami.

W tle wersja z ketchupem K.

Na którą później i ja się skusiłam :)

Kuchenny widoczek :)

Kiedyś zobaczyłam tutaj placuszki cebulowe, wyglądały pysznie no i były z cebulą, a ja uwielbiam cebulę! Wypróbowałam je jakiś czas temu i muszę Wam powiedzieć że są bardzo proste w wykonaniu i na pewno przypadną do gustu każdemu cebulożercy :) Za oknem zimno i śnieżno warto więc rozgrzać się takimi placuszkami. Od siebie dodałam inne przyprawy niż było to napisane w przepisie oryginalnym.

• duże jajko
• 3 łyżki mąki
• 1 średnia cebula
• dużo ostrej papryki w proszku, czosnek w proszku, papryka słodka,majeranek sól, pieprz

Cebulę kroimy w kosteczkę lub w piórka jeśli lubicie większe kawałki :) Smażymy ją do zarumienienia na patelni z dodatkiem dużej ilości majeranku.
Jajko wbijamy do miski, rozkłócamy je. Dodajemy mąkę i mieszamy do uzyskania jednolitej masy. Dodajemy cebulę i przyprawy. Smażymy na patelni( może być ta ze smażenia cebuli wtedy nie trzeba dawać tłuszczu) dodając łyżeczkę oleju. Podajemy z sosem czosnkowym o takim :) 
Dużym plusem tych placuszków jest to że smaży się je na stosunkowo małej ilości tłuszczu, minusem jedynie to że wychodzi ich bardzo mało, za szybko znikają i ten płacz przy krojeniu cebuli, na którego nie mam sposobu...
Smacznego !:)

Długo mnie tu nie było, z powodu wspaniałych 5 dni z moim Ukochanym, który dotarł do mnie z najlepszymi prezentami jakie mogłam sobie wymarzyć :) Wreszcie mam własną tortownicę o której marzyłam i wiele innych wspaniałych rzeczy, dziękuje raz jeszcze :*
Ale powracam z przeeepysznym przepisem na kruche babeczki z dowolnym nadzieniem i słodką, miodowo- czekoladową glazurą. Wszystko wyszło pięknie z tym że babeczki bardzo się kruszyły, nie wiem gdzie popełniłam błąd. Po włożeniu ich do lodówki na noc nieco stężały jednak nadal coś w tym mi nie pasuje, jeśli ktoś zna przyczynę proszę o podpowiedź co zrobiłam nie tak jak trzeba. Zaznaczam że był to pierwszy mój taki wypiek ;) Babeczki piekłam w ramach klasowych Mikołajek. 

Przepis na ciasto:

• 400 gram mąki pszennej lub krupczatki
• 250 gram masła lub margaryny (można też dać pół na pół)
• 120 gram cukru pudru
• 3 żółtka
• łyżeczka proszku do pieczenia
• szczypta soli

Mąkę z proszkiem do pieczenia przesiewamy na stolnicę. Schłodzone masło ścieramy na tarce, dodajemy żółtka, cukier puder, szczyptę soli i szybko zagniatamy ciasto. Następnie owijamy je w folię spożywczą i wkładamy do lodówki na jakieś 30 minut. 
     Po tym czasie wykładamy ciasto na stolnicę i podsypując mąką rozwałkowujemy je na około pół centymetra. Foremkami wycinamy okręgi i wkładamy wycięty okrąg do foremki delikatnie przyciskając ją do brzegów. Tak postępujemy z każdą następną babeczką. Wkładamy je raz jeszcze na kilka chwil do lodówki po czym wkładamy do nagrzanego do 200 stopni C piekarnika i pieczemy je około 15 minut, tak by ładnie zbrązowiały. Czekamy aż nieco ostygną. 
Teraz nastąpi najprzyjemniejsza część czyli napełnianie ich czym dusza zapragnie i głowa wymyśli ;) Moje babeczki zawierają: kandyzowaną skórkę pomarańczową, masę kajmakową, stopioną czekoladę ze słodką śmietanką, no i wyżej wspominaną czekoladową glazurą z miodem, a oto jak ją zrobić:

• 55 gram czekolady mlecznej/gorzkiej
• 2 łyżki słodkiej śmietanki
• 1 łyżka miodu
• 1 łyżka ciepłej wody

Topimy czekoladę, w kąpieli wodnej lub w mikrofali przez jakieś 2 minuty. Następnie taką czekoladę mieszamy z pozostałymi składnikami i wylewamy ją na babeczki. Powstanie gładka, a po zastygnięciu lekko ciągnąca się glazura. Jest przede wszystkim pyszna, a i pięknie wygląda ;)

Autor: mój K:*

Autor: mój K:*

A oto przepyszne muffiny Eweliny, które dostałam od niej na Mikołajki :)

Witajcie w piątkowy wieczór. Dziś będzie szybko i lekko. Proponuje Wam koktajl bananowy po mojemu ;)

• banan
• mandarynka
• mleko
• jogurt o smaku biszkoptowym 125g.
• dwie truskawki
• miód

Owoce wrzucamy do blendera, dodajemy jogurt. W kubeczku po jogurcie odmierzamy mleko, by później wlać je do blendera. Dodajemy jeszcze łyżeczkę miodu by odrobinę posłodzić. Miksujemy, i gotowe.

Wiadome jest to że każdy doda co chce, ale z mojej strony mogę polecić ten smak jogurtu, nadaje całemu koktajlowi super smaczku :)

Miłego weekendu wszystkim ;)

Nigdy, ale to nigdy nie sądziłam że zrobienie dżemu będzie aż tak proste. Zawsze wydawało mi się że to bardzo skomplikowany proces tworzenia, który udaje się jedynie mej Babci. A tu wielkie zaskoczenie, że robi się go tak szybko i prosto! Tym którzy myśleli tak samo jak ja polecam się przełamać, spróbować i przekonać jak bardzo proste jest stworzenie własnego pysznego dżemu.

Jest z tym trochę pracy- lepkiej, klejącej ale za to jaki zapach! 
Zasada jest prosta: waga owoców ma równać się wadze cukru dodanego do nich (1 kg truskawek to 1 kg cukru). Z pomarańczami jest jednak trochę inaczej, cukru można dać mniej, tak na oko i smak, jest jedna zasada o której zaraz wspomnę.

• 4 pomarańcze
• około 250 gramów cukru
• szczypta cynamonu

Pomarańcze dokładnie szorujemy. Następnie należy obrać je z pomarańczowej skórki, ja pomogłam sobie obieraczką do warzyw i dzięki temu poszło sprawnie. Jest też druga metoda, trudniejsza i bardziej pracochłonna. Obieramy całą skórkę, wraz z białą, gąbczastą, a następnie odkrawamy część białą od pomarańczowej. Białą część wyrzucamy, gdyż jest ona przyczyną gorzkiego smaku a tego nie chcemy ;). Pomarańczową skórkę sparzamy. 
Teraz czas zająć się miąższem. Ściągamy z miąższu cieniutkie błonki i odkładamy je. Są one bardzo ważne w procesie gęstnienia dżemu, gdyż zawierają dużo pektyny przez co nie trzeba już dodawać tej sztucznej z torebki. Zawartość błonki kroimy w kosteczkę i odkładamy do dużego garnka z grubym dnem. 
Cieniutką pomarańczową i sparzoną wcześniej skórkę kroimy w paseczki lub kosteczkę i dodajemy do miąższu pomarańczy. 
Błonki, o których wspomniałam wcześniej najlepiej jest włożyć do jałowej gazy tak by później nie przeszkadzały w jedzeniu. Tak spakowane błonki wkładamy do garnka razem z resztą owoców. Dodajemy cukier oraz szczyptę cynamonu i gotujemy 2 godziny. Zostawiamy na noc w temperaturze pokojowej, a na następny dzień gotujemy ponownie 2-3 godzin aż owoce przybiorą złoto-bursztynowego koloru a gęstość będzie odpowiednia. Przez sitko przeciskamy zawartość gazy czyli błonki tak by nie uroniła się ani jedna kropelka soku pomarańczowego. Tak przygotowany dżem przelewamy do wyparzonych słoików, dobrze zakręcamy i odwracamy je do "góry nogami" do czasu aż ostygną.
Później pozostaje tylko delektować się przepysznym, domowym dżemem, smacznego! ;)

Przy okazji poprzedniego posta dotyczącego tortilli wspomniałam o tym że najlepiej smakuje z sosem czosnkowym. Przepis na niego dziś ;)
Smak tego sosu przypomina mi ostatni wieczór z K. w Świnoujściu podczas ostatnich ferii. Zamówiliśmy wtedy pyszną pizze (a może były dwie pizze? Nie pamiętam...) z sosem czosnkowym. Po pierwszym skosztowaniu tego sosu wiedziałam że jest idealny! Słodkawy, w sam raz czosnkowy i do tego zioła - poezja! Po powrocie z ferii przystąpiłam do poszukiwań przepisu na ten sos. Nie ma w nim niczego zaskakującego ale ten smak jest po prostu wspaniały. Pozostawiam go wam do wypróbowania ;)

• trzy ząbki czosnku
• płaska łyżeczka cukru
• dwie łyżki majonezu
• jogurt naturalny - całe opakowanie
• łyżeczka ziół prowansalskich
• sól, pieprz

Jogurt naturalny przelewamy do miseczki. Dodajemy przeciśnięty przez praskę lub bardzo drobno pokrojony czosnek, cukier, majonez, zioła prowansalskie, szczyptę soli (bardzo ostrożnie z nią, nie może zdominować smaku!) i odrobinę pieprzu. Wszystko dokładnie mieszamy. 

Sos czosnkowy w towarzystwie tortilli

Pokusa sięgnięcia po na przykład kebaba czasami jest bardzo silna (o czym niestety często się przekonuje, zwłaszcza przez moją wrażliwość na zapachy :) ) kiedy się spieszymy lub nie mamy czegoś konkretnego do zjedzenia pod ręką. Dawno temu trafiłam na przepis na domową tortille, zapisałam go bo jest bardzo prosty a ja uwielbiam dania typu właśnie tortilla. Odgrzebałam przepis zapisany gdzieś na skrawku papieru i oto proszę, zapisuje go dziś tutaj i oddaje do Waszej dyspozycji i wypróbowania. 
    Bardzo szybko robi się te placuszki(?) i są świetnie smakują i na słono i na słodko, a co najważniejsze możemy je zabrać ze sobą wszędzie ze względu na ich elastyczność i to że, po zrolowaniu zajmują mało miejsca w torbie, plecaku czy czym tam wolicie :)

• 3/4 szklanki wrzątku
• 2 łyżki oleju 
• szklanka mąki + duużo mąki do podsypywania
• łyżeczka soli

Do 3/4 szklanki wrzątku dodajemy 2 łyżki oleju. Do miski wrzucamy szklankę mąki z łyżeczką soli i mieszkamy dokładnie, następnie dodajemy miksturę oleju z wodą i wyrabiamy ciasto. Na około 40 minut odstawiamy ciasto do lodówki by odpoczęło. Następnie schłodzone ciasto odrywamy kawałkami i formujemy na kształt taki jak chcemy mieć czyli zazwyczaj koło, najlepiej jest pomóc sobie wałkiem i delikatnie rozwałkować ;) Ciasto jest dosyć kleiste więc należy obficie podsypywać je mąką by nie kleiło się do niczego. Patelnie rozgrzewamy. Przed włożeniem placka na patelnie warto otrzepać z niego nadmiar mąki tak by nie przypaliła się. Pieczemy bez użycia żadnych tłuszczów aż tortilla nabierze koloru takiego jaki nam odpowiada. Po upieczeniu dokładnie owijamy placki wilgotną ściereczką co wzmocni ich elastyczność. 
Najlepiej smakują jeszcze ciepłe z dodatkiem sosu czosnkowego. Smacznego! :)

Czasem jest tak że czekolada nam się znudzi, a jednak ochota na coś słodkiego jest duża. Jest i sposób na to by urozmaicić sobie smak czekolady, wzbogacić go, a w dodatku w bardzo krótkim czasie :)

• kostki czekolady (tyle ile pralinek chcemy)
• dodatki: płatki kukurydziane, orzechy/bakalie, płatki do mleka... Cokolwiek przyjdzie nam do głowy

Do foremek silikonowych wkładamy po jednej kosteczce czekolady i topimy ją - najszybciej jest zrobić to w mikrofali. Kiedy czekolada jest roztopiona łyżeczką rozprowadzamy czekoladę po całym dnie foremki, następnie dodajemy nasze dodatki- w moim przypadku były to zwykłe płatki kukurydziane i dociskamy je tak by zatopiły się w czekoladzie. Wkładamy do zamrażarki lub lodówki i czekamy aż zastygną. Po zastygnięciu wyciągamy z foremek i gotowe! :)

Wspaniale jest poczuć odrobinę lata, chociaż na języku, w słoneczne lecz zimne jesienne popołudnie. Znacie to uczucie? :) Ja to uczucie poznałam już w piątek kiedy spróbowałam domowej galaretki malinowej zrobionej dzień wcześniej. Oczywiście nie musi być ona malinowa, może mieć jakikolwiek smak zapragniecie. Moja zamrażarka skrywała mały woreczek soczystych i jeszcze letnich (co prawda zbierane były już pod koniec lata ale jednak czuć w nich gorące lato :) ) malin i musiałam to wykorzystać co polecam także i Wam jeśli macie pozamrażane letnie skarby ;)

• szklanka malin
• 3 łyżeczki żelatyny
• 4 łyżki zimnej wody
• cukier

Rozmrażamy maliny*. Blendujemy je i dodajemy cukru do smaku, tak by owoce nie były ani zbyt słodkie, ani zbyt kwaśne. W tym czasie przygotowujemy żelatynę: do 3 łyżeczek żelatyny dodajemy 4 łyżki zimnej wody i mieszamy, odstawiamy na 10 minut. Do ciepłych już malin dodajemy odrobinę wody a następnie doprowadzamy do wrzenia na kilka sekund. Dodajemy żelatynę i mieszamy tak by żelatyna rozpuściła się w owocach. Niektórzy nie lubią pestek malin i przecedzają je przez sitko, lecz mi one nie przeszkadzają i tego nie robiłam co widać zresztą na zdjęciach. Gotową galaretkę przelewamy do foremek (można je delikatnie posmarować olejem by galaretka nie przywarła do brzegów) i zostawiamy na noc w lodówce. Na drugi dzień posypujemy wiórkami czekolady lub nie posypujemy- jak kto woli. Rozkoszujemy się latem zamkniętym w prostym i smacznym deserku. 

* w przypadku świeżych malin pomijamy ten punkt oczywiście

Ostatnio miałam wielką ochotę na budyń a że lubię sama robić rzeczy po które normalnie sięgnęło by się na półkę w sklepie, postanowiłam znaleźć przepis. Przypomniałam sobie że przepis taki widziałam kiedyś w książce "Nastolatki gotują" Sabiny Witkowskiej pod hasłem "kisiele mleczne". Przepis jest prosty i robi się go szybko a smak jest obłędny. Zachęcam do wypróbowania!

• 1 szklanka mleka
• 1/2 łyżeczki ekstraktu z wanilii
• 3 mandarynki 
• 4 łyżeczki mąki ziemniaczanej
• 2 czubate łyżeczki cukru (chyba że ktoś woli słodsze to daje więcej)

Najpierw więcej niż połowę szklanki mleka gotujemy z cukrem i ekstraktem a także skórkami z mandarynek (bez białej skórki!). Z owoców wyciskamy sok, i wrzucamy łupki jednym słowem cała mandarynka musi być ugotowana ;). Gotujemy na wolnym ogniu tak aby mleko się nie zagotowało. Gdy mleko uzyska mandarynkowy, intensywny smak przecedzamy je przez sitko i przecieramy pozostałości, tak by żadna kropla soku się nie zmarnowała. Tak przecedzone mleko doprowadzamy do wrzenia. W pozostałej ilości zimnego mleka rozprowadzamy mąkę ziemniaczaną. Na wrzące mleko wlać zawiesinę ciągle mieszając i podgrzewać do czasu aż masa zgęstnieje i zagotuje się. Budyń wylewamy do salaterek.

• 160 g tuńczyka sałatkowego,
• 100 kaszy gryczanej (pakowaną luzem, nie w woreczkach),
• ser żółty – około 50 g,
• pół cebuli czerwonej,
• przyprawy,
• oliwa,
• majonez.

Niestety jest tak jak w tytule posta. Było i już nie ma. Przepysznego ciasta toscakaka (którego nazwę ciągle ciężko mi się wymawia :) ). Przeglądając blogi trafiłam na przepis, o własnie tutaj: klik! . Nie mogłam się powstrzymać od tego by zaraz na następny dzień wkroczyć do kuchni i wypróbować przepis. A zaczęło się od tego że migdałów mam zaledwie garstkę i to jeszcze nie obranych. Wskoczyłam na rower i dokupiłam co potrzeba było a później kolejną godzinę obierałam migdały... Udało się jednak i warto było. Później poszło jak po maśle a zwłaszcza kiedy przyszło do smakowania tego smakołyku... Polecam wszystkim którzy mają ochotę na weekendowo- migdałowe słodkie zapomnienie :)

Ciasto:

• 2 jajka
• 50 g. roztopionego masła
• 50 ml. maślanki
• 80 g. cukru (w oryginalnym przepisie był cukier brązowy, ale że ja takiego nie posiadałam użyłam zwykłego białego i myślę że też nie ma tragedii, kiedyś może uda mi się zrobić to raz jeszcze i wyczuć ewentualną różnicę smakową)
• 100 g. mąki pszennej
• 2/3 łyżeczki proszku do pieczenie
• 1/2 łyżeczki ekstraktu z wanilii
• szczypta soli

Łączymy mąkę proszek i sól. Całe jajka wraz z cukrem i ekstraktem z wanilii ubijamy na puszystą masę. Następnie stopniowo dodawać mąkę, proszek i sól razem z maślanką i stopionym masłem. Mieszać delikatnie i ręcznie. Piec 30-40 minut w 160 stopniach. I tutaj muszę wspomnieć że składniki są na tortownicę 16 cm, ja posiadam 23 cm i wyszło mi trochę niskie.

W tym czasie przygotowujemy pralinę :

• 90 g. masła
• 90 g. cukru
• 100 g. posiekanych migdałów ( ja dałam trochę więcej i posiekałam część grubo a część drobno. Myślę że to zależy od preferencji)
• 35 ml mleka
• 1/2 łyżeczki ekstraktu z wanilii
• 1/2 łyżeczki soli morskiej

Połączyć wszystkie składniki praliny i gotować przez 4 minuty. Pralinę wylać na ciasto i ponownie włożyć do piekarnika by migdały się zarumieniły.

Teraz należy wykazać się chwilą cierpliwości i odczekać chwilę aż ciasto troszkę wystygnie i stężeje, co jest bardzo trudne przez zapach i wygląd brązowych migdałów w karmelu. Smacznego :)