Witajcie w piątkowy wieczór. Dziś będzie szybko i lekko. Proponuje Wam koktajl bananowy po mojemu ;)

• banan
• mandarynka
• mleko
• jogurt o smaku biszkoptowym 125g.
• dwie truskawki
• miód

Owoce wrzucamy do blendera, dodajemy jogurt. W kubeczku po jogurcie odmierzamy mleko, by później wlać je do blendera. Dodajemy jeszcze łyżeczkę miodu by odrobinę posłodzić. Miksujemy, i gotowe.

Wiadome jest to że każdy doda co chce, ale z mojej strony mogę polecić ten smak jogurtu, nadaje całemu koktajlowi super smaczku :)

Miłego weekendu wszystkim ;)

Nigdy, ale to nigdy nie sądziłam że zrobienie dżemu będzie aż tak proste. Zawsze wydawało mi się że to bardzo skomplikowany proces tworzenia, który udaje się jedynie mej Babci. A tu wielkie zaskoczenie, że robi się go tak szybko i prosto! Tym którzy myśleli tak samo jak ja polecam się przełamać, spróbować i przekonać jak bardzo proste jest stworzenie własnego pysznego dżemu.

Jest z tym trochę pracy- lepkiej, klejącej ale za to jaki zapach! 
Zasada jest prosta: waga owoców ma równać się wadze cukru dodanego do nich (1 kg truskawek to 1 kg cukru). Z pomarańczami jest jednak trochę inaczej, cukru można dać mniej, tak na oko i smak, jest jedna zasada o której zaraz wspomnę.

• 4 pomarańcze
• około 250 gramów cukru
• szczypta cynamonu

Pomarańcze dokładnie szorujemy. Następnie należy obrać je z pomarańczowej skórki, ja pomogłam sobie obieraczką do warzyw i dzięki temu poszło sprawnie. Jest też druga metoda, trudniejsza i bardziej pracochłonna. Obieramy całą skórkę, wraz z białą, gąbczastą, a następnie odkrawamy część białą od pomarańczowej. Białą część wyrzucamy, gdyż jest ona przyczyną gorzkiego smaku a tego nie chcemy ;). Pomarańczową skórkę sparzamy. 
Teraz czas zająć się miąższem. Ściągamy z miąższu cieniutkie błonki i odkładamy je. Są one bardzo ważne w procesie gęstnienia dżemu, gdyż zawierają dużo pektyny przez co nie trzeba już dodawać tej sztucznej z torebki. Zawartość błonki kroimy w kosteczkę i odkładamy do dużego garnka z grubym dnem. 
Cieniutką pomarańczową i sparzoną wcześniej skórkę kroimy w paseczki lub kosteczkę i dodajemy do miąższu pomarańczy. 
Błonki, o których wspomniałam wcześniej najlepiej jest włożyć do jałowej gazy tak by później nie przeszkadzały w jedzeniu. Tak spakowane błonki wkładamy do garnka razem z resztą owoców. Dodajemy cukier oraz szczyptę cynamonu i gotujemy 2 godziny. Zostawiamy na noc w temperaturze pokojowej, a na następny dzień gotujemy ponownie 2-3 godzin aż owoce przybiorą złoto-bursztynowego koloru a gęstość będzie odpowiednia. Przez sitko przeciskamy zawartość gazy czyli błonki tak by nie uroniła się ani jedna kropelka soku pomarańczowego. Tak przygotowany dżem przelewamy do wyparzonych słoików, dobrze zakręcamy i odwracamy je do "góry nogami" do czasu aż ostygną.
Później pozostaje tylko delektować się przepysznym, domowym dżemem, smacznego! ;)

Przy okazji poprzedniego posta dotyczącego tortilli wspomniałam o tym że najlepiej smakuje z sosem czosnkowym. Przepis na niego dziś ;)
Smak tego sosu przypomina mi ostatni wieczór z K. w Świnoujściu podczas ostatnich ferii. Zamówiliśmy wtedy pyszną pizze (a może były dwie pizze? Nie pamiętam...) z sosem czosnkowym. Po pierwszym skosztowaniu tego sosu wiedziałam że jest idealny! Słodkawy, w sam raz czosnkowy i do tego zioła - poezja! Po powrocie z ferii przystąpiłam do poszukiwań przepisu na ten sos. Nie ma w nim niczego zaskakującego ale ten smak jest po prostu wspaniały. Pozostawiam go wam do wypróbowania ;)

• trzy ząbki czosnku
• płaska łyżeczka cukru
• dwie łyżki majonezu
• jogurt naturalny - całe opakowanie
• łyżeczka ziół prowansalskich
• sól, pieprz

Jogurt naturalny przelewamy do miseczki. Dodajemy przeciśnięty przez praskę lub bardzo drobno pokrojony czosnek, cukier, majonez, zioła prowansalskie, szczyptę soli (bardzo ostrożnie z nią, nie może zdominować smaku!) i odrobinę pieprzu. Wszystko dokładnie mieszamy. 

Sos czosnkowy w towarzystwie tortilli

Pokusa sięgnięcia po na przykład kebaba czasami jest bardzo silna (o czym niestety często się przekonuje, zwłaszcza przez moją wrażliwość na zapachy :) ) kiedy się spieszymy lub nie mamy czegoś konkretnego do zjedzenia pod ręką. Dawno temu trafiłam na przepis na domową tortille, zapisałam go bo jest bardzo prosty a ja uwielbiam dania typu właśnie tortilla. Odgrzebałam przepis zapisany gdzieś na skrawku papieru i oto proszę, zapisuje go dziś tutaj i oddaje do Waszej dyspozycji i wypróbowania. 
    Bardzo szybko robi się te placuszki(?) i są świetnie smakują i na słono i na słodko, a co najważniejsze możemy je zabrać ze sobą wszędzie ze względu na ich elastyczność i to że, po zrolowaniu zajmują mało miejsca w torbie, plecaku czy czym tam wolicie :)

• 3/4 szklanki wrzątku
• 2 łyżki oleju 
• szklanka mąki + duużo mąki do podsypywania
• łyżeczka soli

Do 3/4 szklanki wrzątku dodajemy 2 łyżki oleju. Do miski wrzucamy szklankę mąki z łyżeczką soli i mieszkamy dokładnie, następnie dodajemy miksturę oleju z wodą i wyrabiamy ciasto. Na około 40 minut odstawiamy ciasto do lodówki by odpoczęło. Następnie schłodzone ciasto odrywamy kawałkami i formujemy na kształt taki jak chcemy mieć czyli zazwyczaj koło, najlepiej jest pomóc sobie wałkiem i delikatnie rozwałkować ;) Ciasto jest dosyć kleiste więc należy obficie podsypywać je mąką by nie kleiło się do niczego. Patelnie rozgrzewamy. Przed włożeniem placka na patelnie warto otrzepać z niego nadmiar mąki tak by nie przypaliła się. Pieczemy bez użycia żadnych tłuszczów aż tortilla nabierze koloru takiego jaki nam odpowiada. Po upieczeniu dokładnie owijamy placki wilgotną ściereczką co wzmocni ich elastyczność. 
Najlepiej smakują jeszcze ciepłe z dodatkiem sosu czosnkowego. Smacznego! :)

Czasem jest tak że czekolada nam się znudzi, a jednak ochota na coś słodkiego jest duża. Jest i sposób na to by urozmaicić sobie smak czekolady, wzbogacić go, a w dodatku w bardzo krótkim czasie :)

• kostki czekolady (tyle ile pralinek chcemy)
• dodatki: płatki kukurydziane, orzechy/bakalie, płatki do mleka... Cokolwiek przyjdzie nam do głowy

Do foremek silikonowych wkładamy po jednej kosteczce czekolady i topimy ją - najszybciej jest zrobić to w mikrofali. Kiedy czekolada jest roztopiona łyżeczką rozprowadzamy czekoladę po całym dnie foremki, następnie dodajemy nasze dodatki- w moim przypadku były to zwykłe płatki kukurydziane i dociskamy je tak by zatopiły się w czekoladzie. Wkładamy do zamrażarki lub lodówki i czekamy aż zastygną. Po zastygnięciu wyciągamy z foremek i gotowe! :)

Wspaniale jest poczuć odrobinę lata, chociaż na języku, w słoneczne lecz zimne jesienne popołudnie. Znacie to uczucie? :) Ja to uczucie poznałam już w piątek kiedy spróbowałam domowej galaretki malinowej zrobionej dzień wcześniej. Oczywiście nie musi być ona malinowa, może mieć jakikolwiek smak zapragniecie. Moja zamrażarka skrywała mały woreczek soczystych i jeszcze letnich (co prawda zbierane były już pod koniec lata ale jednak czuć w nich gorące lato :) ) malin i musiałam to wykorzystać co polecam także i Wam jeśli macie pozamrażane letnie skarby ;)

• szklanka malin
• 3 łyżeczki żelatyny
• 4 łyżki zimnej wody
• cukier

Rozmrażamy maliny*. Blendujemy je i dodajemy cukru do smaku, tak by owoce nie były ani zbyt słodkie, ani zbyt kwaśne. W tym czasie przygotowujemy żelatynę: do 3 łyżeczek żelatyny dodajemy 4 łyżki zimnej wody i mieszamy, odstawiamy na 10 minut. Do ciepłych już malin dodajemy odrobinę wody a następnie doprowadzamy do wrzenia na kilka sekund. Dodajemy żelatynę i mieszamy tak by żelatyna rozpuściła się w owocach. Niektórzy nie lubią pestek malin i przecedzają je przez sitko, lecz mi one nie przeszkadzają i tego nie robiłam co widać zresztą na zdjęciach. Gotową galaretkę przelewamy do foremek (można je delikatnie posmarować olejem by galaretka nie przywarła do brzegów) i zostawiamy na noc w lodówce. Na drugi dzień posypujemy wiórkami czekolady lub nie posypujemy- jak kto woli. Rozkoszujemy się latem zamkniętym w prostym i smacznym deserku. 

* w przypadku świeżych malin pomijamy ten punkt oczywiście

Ostatnio miałam wielką ochotę na budyń a że lubię sama robić rzeczy po które normalnie sięgnęło by się na półkę w sklepie, postanowiłam znaleźć przepis. Przypomniałam sobie że przepis taki widziałam kiedyś w książce "Nastolatki gotują" Sabiny Witkowskiej pod hasłem "kisiele mleczne". Przepis jest prosty i robi się go szybko a smak jest obłędny. Zachęcam do wypróbowania!

• 1 szklanka mleka
• 1/2 łyżeczki ekstraktu z wanilii
• 3 mandarynki 
• 4 łyżeczki mąki ziemniaczanej
• 2 czubate łyżeczki cukru (chyba że ktoś woli słodsze to daje więcej)

Najpierw więcej niż połowę szklanki mleka gotujemy z cukrem i ekstraktem a także skórkami z mandarynek (bez białej skórki!). Z owoców wyciskamy sok, i wrzucamy łupki jednym słowem cała mandarynka musi być ugotowana ;). Gotujemy na wolnym ogniu tak aby mleko się nie zagotowało. Gdy mleko uzyska mandarynkowy, intensywny smak przecedzamy je przez sitko i przecieramy pozostałości, tak by żadna kropla soku się nie zmarnowała. Tak przecedzone mleko doprowadzamy do wrzenia. W pozostałej ilości zimnego mleka rozprowadzamy mąkę ziemniaczaną. Na wrzące mleko wlać zawiesinę ciągle mieszając i podgrzewać do czasu aż masa zgęstnieje i zagotuje się. Budyń wylewamy do salaterek.

• 160 g tuńczyka sałatkowego,
• 100 kaszy gryczanej (pakowaną luzem, nie w woreczkach),
• ser żółty – około 50 g,
• pół cebuli czerwonej,
• przyprawy,
• oliwa,
• majonez.

Niestety jest tak jak w tytule posta. Było i już nie ma. Przepysznego ciasta toscakaka (którego nazwę ciągle ciężko mi się wymawia :) ). Przeglądając blogi trafiłam na przepis, o własnie tutaj: klik! . Nie mogłam się powstrzymać od tego by zaraz na następny dzień wkroczyć do kuchni i wypróbować przepis. A zaczęło się od tego że migdałów mam zaledwie garstkę i to jeszcze nie obranych. Wskoczyłam na rower i dokupiłam co potrzeba było a później kolejną godzinę obierałam migdały... Udało się jednak i warto było. Później poszło jak po maśle a zwłaszcza kiedy przyszło do smakowania tego smakołyku... Polecam wszystkim którzy mają ochotę na weekendowo- migdałowe słodkie zapomnienie :)

Ciasto:

• 2 jajka
• 50 g. roztopionego masła
• 50 ml. maślanki
• 80 g. cukru (w oryginalnym przepisie był cukier brązowy, ale że ja takiego nie posiadałam użyłam zwykłego białego i myślę że też nie ma tragedii, kiedyś może uda mi się zrobić to raz jeszcze i wyczuć ewentualną różnicę smakową)
• 100 g. mąki pszennej
• 2/3 łyżeczki proszku do pieczenie
• 1/2 łyżeczki ekstraktu z wanilii
• szczypta soli

Łączymy mąkę proszek i sól. Całe jajka wraz z cukrem i ekstraktem z wanilii ubijamy na puszystą masę. Następnie stopniowo dodawać mąkę, proszek i sól razem z maślanką i stopionym masłem. Mieszać delikatnie i ręcznie. Piec 30-40 minut w 160 stopniach. I tutaj muszę wspomnieć że składniki są na tortownicę 16 cm, ja posiadam 23 cm i wyszło mi trochę niskie.

W tym czasie przygotowujemy pralinę :

• 90 g. masła
• 90 g. cukru
• 100 g. posiekanych migdałów ( ja dałam trochę więcej i posiekałam część grubo a część drobno. Myślę że to zależy od preferencji)
• 35 ml mleka
• 1/2 łyżeczki ekstraktu z wanilii
• 1/2 łyżeczki soli morskiej

Połączyć wszystkie składniki praliny i gotować przez 4 minuty. Pralinę wylać na ciasto i ponownie włożyć do piekarnika by migdały się zarumieniły.

Teraz należy wykazać się chwilą cierpliwości i odczekać chwilę aż ciasto troszkę wystygnie i stężeje, co jest bardzo trudne przez zapach i wygląd brązowych migdałów w karmelu. Smacznego :)