Sezony: marca 2017

Brno w jeden dzień | Plan zwiedzania, mapa

19:36:00
By Sezony
0 Comments

brno w jeden dzień zwiedzanie mapa kolanomuchy

Jak już wiecie, bądź jeszcze nie, uwielbiamy z K. jeździć na jednodniówki. Tym razem mieliśmy więcej czasu na poznanie miasta, bo aż trzy dni. A trzeba przyznać że Brno to miejsce idealne na jednodniówkę. Zdążycie przejść je w 5-6 godzin, spacerowym krokiem a znajdziecie też czas na spokojne piwko, no bo jak odwiedzić naszych czeskich sąsiadów bez piwa!? Pakujcie plecaki, szykujcie buty i chodźcie na spacer, na razie wirtualny.

Jako że jechaliśmy autobusem, swoją wycieczkę zacznijmy od dworca autobusowego, a konkretniej od ulicy Benešova. Tam przy okazałym budynku Grand Hotelu, z wątpliwym widokiem na tory tramwajowe i dworzec, kierujemy się na schodki prowadzące do ulicy Josefska, którą skręcając w lewo idziemy aż do Targu Warzywnego (Zelný trh). Na nim witają nas skromne stoiska z warzywami oraz Pan sprzedający wyroby mięsne. Tu też znajdziecie imponującą fontannę. Po lewej stronie, w uliczce Radnická znajdziecie urząd miejski a tam oryginalną płaskorzeźbę. Przedstawia ona wieżyczki, jedna z nich jest jednak krzywa, a to za sprawą mściwego artysty, który zmienił koncepcję kiedy nie otrzymał zapłaty za swoją pracę. Z pewnością warto zatrzymać się tam na dłużej i przypatrzyć wszystkim szczegółom rzeźby. Wewnątrz znajdziecie też krokodyla, jego historia jest dokładnie taka jak naszego krakowskiego Smoka Wawelskiego.

Ratusz miejski

Rzeźba z knedlikiem - Zelný trh

Będąc tam, nie sposób nie zauważyć strzelistych wieży katedry świętych Piotra i Pawła na wzgórzu Petrov, które okalają ogrody (Park Denisovy Sady). Nie da się zaprzeczyć że kościół robi wrażenie, zwłaszcza jeśli stoicie tuż pod jego murami. Wokół niego poprowadzona jest bardzo wąska uliczka, która dodaje monstrualnego wyglądu. Wnętrze otwarte jest dla turystów bezpłatnie, więc zajrzyjcie do środka osobiście, a jeśli pogoda dopisze przysiądźcie na ławce w parku tak jak robi to wiele mieszkańców Brna w słoneczne dni. To jedno z ładniejszych miejsc w Brnie, jednak widok nieco rozczarowuje: widzimy znów dworzec lub po drugiej stronie bloki i kawałek zamku Špilberk.

Imponująca katedra, zarówno w dzień jak i w nocy

Stamtąd już krok dzieli Was od właśnie zamku Špilberk na niewielkim wzniesieniu, które tak jak Petrov otulone jest ogrodami z ławkami. Tym razem widok jest o wiele lepszy – zobaczycie stąd katedrę świętych Piotra i Pawła w całej, imponującej okazałości oraz dachy starego miasta. Sam, jednak zamek to odnowiony moloch. Zamek wybudowano w drugiej połowie trzynastego wieku i często zmieniał swoich właścicieli oraz swój charakter. Obecnie znajduje się tam muzeum oraz lochy zamku czyli kazamaty. Żeby zakupić bilet wstępu trzeba się nieco nagimnastykować. Jako że my stronimy od historycznych aspektów zwiedzania miasta, które zamknięte są za szybą wystawową, zwiedzamy dokładnie dziedziniec i ogrody przyległe do zamku, w których znajdziecie piękną stylizowana na japońską altanę oraz ciekawą rzeźbę twarzy mężczyzny wykonaną z rurek. Sam zamek był dużym rozczarowaniem: pusty, zimny z ukrytymi wejściami, niezbyt dobrze oznaczonymi. Może trafiliśmy na taki czas.

Po wizycie na zamku kierujemy swoje kroki w stronę Náměstí Svobody, na które mieszkańcy zdrobniale mówią Svoboďák. To piękne miejsce z niezwykłymi kamienicami w których można podziwiać architektoniczne szczegóły. Jego środek przecinają tramwaje, co dodaje temu miejscu wyjątkowego charakteru. Niestety wkrada się tu chaos. Obok pięknych zabytkowych kamieniczek pojawia się szpecący budynek ze szkła (które w nocy dodatkowo zmienia kolory świecenia!) w którym mieści się galeria handlowa. Takich miejsc jest niestety kilka, brak tu mowy o jakiejkolwiek spójności czy czymś na wzór parku kulturowego. Dodatkowo, na samym środku stoi wielki, czarny, sugestywny… zegar. Nijak pasujący właściwie do czegokolwiek. Jak powiedziała nam goszcząca nas Czeszka nikt nie wie dlaczego taki kształt, nikt też nie jest w stanie odczytać godziny. Ciekawostką jest to, że o godzinie 11 zegar wypuszcza szklaną kuleczkę, którą można złapać jeśli jest się na tyle sprytnym. Zapytacie dlaczego o 11? Otóż w Brnie południe jest właśnie wtedy. Jest to pamiątką najazdu Szwedów kiedy to by zmylić napastników, którzy w południe mieli zaprzestać oblężenia, dzwony w Brnie rozbrzmiały już o godzinę wcześniej. Tym podstępem uratowano miasto. Ciekawą rzeczą jest zaznaczony zarys kościoła świętego Mikołaja, który znajdował się w tym miejscu w roku 1866. Patrzcie pod nogi!

Brno to miasto interesujących pomników z ukrytym znaczeniem. Najlepszym tego przykładem jest koń znajdujący się na Moravské naměsti. Stoi tam ogromny pomnik rycerza na koniu mający charakteryzować odwagę. Wchodząc pod tą wielką figurę i zadzierając głowę do góry widzimy… Sprawdźcie koniecznie. Powiem tylko tyle że jest to dosyć powiązane z zegarem na rynku Brna. Nikt nie wie czy to celowy zabieg artysty czy przypadek, który wzbudza ogromne poruszenie i śmiech wśród osób wchodzących pod pomnik.

Stąd już o krok do świetnego miejsca by przysiąść sobie, popatrzeć na płynny ruch mijających się tramwajów oraz młodych ludzi jeżdżących na deskorolkach i odpoczywających jeśli pogoda jest sprzyjająca. To miejsce to Narodowy teatr – Janáčkovo divadlo. Swoim wyglądem przypomina mi gmach Muzeum Narodowego w Krakowie. W ciepłe dni funkcjonuje tam fontanna, której kurtyny wodne tworzą piękne wzory. Nam jednak nie udało się zobaczyć tego spektaklu, widocznie fontanna działa tylko w czasie letnim.

Na tym właściwie można byłoby skończyć zwiedzanie zasadniczej części Brna. Warto jednak poświęcić jeszcze trochę czasu na swobodne włóczenie się po uliczkach starej części Brna w poszukiwaniu oryginalnych rzeźb na elewacjach (na przykład raki czy mrówki a nawet koguty na dachu!) – bądźcie bardzo uważni, jeśli lubicie takie smaczki.

Dodatkowo możecie zwiedzić browar Starobrno, gdzie produkowane jest piwo o tej właśnie nazwie. Kosz zwiedzania to 150 Kč. Browar znajduje się przy Mendlovo náměstí, które znajduje się kawałek od ścisłego centrum. Odległości jednak nie są na tyle duże by wprawny piechur nie pokonał ich na własnych nogach.

Zakupy

W samym centrum znajdują się aż trzy sklepy spożywcze Billa, Albert oraz Tesco. Zaopatrzycie się tam we wszystkie podstawowe produkty. Będąc w Czechach koniecznie spróbujcie napoju Kofola. To coś na wzór Cola-coli, jest ona jednak mniej słodka a bardziej ziołowa. Czeka Was albo miłość od pierwszego łyku lub całkowite znienawidzenie tego smaku. Sztandarowym produktem jest również czekolada Studentska, która niestety w ciągu kilku lat bardzo obniżyła swój poziom. Nadal jednak warto nabyć chociaż tabliczkę. W sklepach także macie duży dostęp do piw czeskich, które możecie kupić by delektować się nimi już w Polsce.

Zamek w całej okazałości

Jedzenie

Będąc w Czechach nie sposób nie zauważyć iż dużą część rynku gastronomicznego opanowali Azjaci. Nawet w ich knajpkach znajdziecie smażony ser – typowo czeskie jedzenie. Najtańsze jedzenie jest właśnie w azjatyckich knajpkach a właściwie budkach. Zwłaszcza tych zlokalizowanych w okolicach dworca, gdzie sprzedają super rzecz jaką jest smażony ser w bułce z surówką i sosem tatarskim. Koszt to 25 Kč a zapełnienie na dobrych kilka godzin. To właśnie tam wielu mieszkańców Brna w pośpiechu kupuje przekąski. Na każdym kroku znaleźć możecie również „parek w rohliku”. U nas powiedzielibyśmy że to po prostu hot-dog, jednak to całkiem inna bajka, spróbujcie koniecznie! Koszt to około 12 Kč.

Smażony ser w bułce

Jeśli szukacie miejsca by przysiąść na piwko, nie będziecie szukać długo. Brno to knajpki na każdym kroku, na każdej uliczce, w każdym zaułku. My wybraliśmy się do polecanej Vytopnej. Głównie ze względu na pociągowy motyw knajpy. Koszt piwa 0,4 litra to około 40 Kč. Wasze zamówienie zostanie przywiezione przez mały pociąg! Dzieci szaleją z radości czekając na kolejny przejazd pociągu z zamówieniem, to samo udzieliło się również mnie. Przejazd piwnej lokomotywy znajdziecie na filmiku.

Brno to dziwne miasto, z jednej strony piękne architektoniczne szczegóły, z drugiej zawsze coś co zepsuło pierwsze dobre wrażenie. Warto samemu zwiedzić i zobaczyć czy czujecie to miasto – to pomysł w sam raz na jednodniowe zwiedzanie.

Dokładnie przyjrzyjcie się monecie o nominale 10 koron :)

Do Waszej dyspozycji oddaję również mapkę z rozkładem opisywanych miejsc:

Krótki filmik z wycieczki znajdziecie o tu: https://youtu.be/tkqtsNVxzSA

Podziel się

fingerfood

Naleśniki gryczane | Przepis podstawowy

18:39:00
By Sezony
2 Comments

Te naleśniki są historią prawdziwego poświęcenia.

Szczerze nie lubię ich smażyć - znikają w sekundę, a Ty człowieku stój godzinę nad rozgrzaną patelnią. By usprawnić ten proces smażę je na dwie patelnie. Ale do rzeczy. Wymyśliłam ja sobie że nasmażę górę naleśników, niezwykłych bo z mąki gryczanej. Radośnie smażąc już ostatnie partie w całym mieszkaniu zaległa ciemność. Wywaliło korki i zanim przywróciliśmy światłość zmuszona byłam smażyć je w świetle latarki z telefonu. Ale je dokończyłam!

Te naleśniki idealne byłyby z nadzieniem szpinakowym lub grzybowym. Podane składniki na ciasto to wersja zarówno z farszem na słodko jak i na słono. Ja tym razem postawiłam na ulubiony dżem dyniowo-pomarańczowy, mojej babci. Delikatne obsmażenie na maśle i cukrze nadało słodyczy naleśnikom i przyjemnego chrupania. Pamiętajcie że naleśniki z mąki gryczanej są bardziej kruche niż te z mąki pszennej, dlatego po usmażeniu warto przykryć je folią aluminiową i pozwolić im nawilgnąć.

Składniki:

/na około średnich 20 naleśników/

· 250 g mąki gryczanej,

· 2 jajka,

· 250 ml wody gazowanej,

· 250 ml mleka,

· Szczypta soli i cukru,

· 1 łyżka oleju.

Najpierw połączcie składniki mokre: ubijcie delikatnie jajka i dodajcie wodę i mleko oraz sól, cukier i olej. Następnie dodajcie przesianą mąkę gryczaną i dokładnie połączcie. Ja lubię robić to za pomocą trzepaczki ręcznej jednak mikser to zdecydowanie szybsze rozwiązanie.

Zazwyczaj pierwszy naleśnik idzie do kosza, jednak jeśli dobrze rozgrzaną patelnię przetrzecie papierem nasączonym olejem gwarantuje Wam że pierwszy naleśnik będzie idealny!

Po usmażeniu dodajcie dżem, a na patelni roztopcie łyżkę masła z cukrem i obsmażajcie naleśniki do momentu aż się skarmelizują.

Podziel się

Słono

Surówka z selera z rodzynkami

17:59:00
By Sezony
0 Comments

Esencja surówek to, jak dla mnie, maksimum warzyw, świeżości a zarazem minimum włożonej w przygotowanie jej pracy. Najbardziej lubię tradycyjną surówkę z marchewki z dodatkiem odrobiny chrzanu i musztardy, czasem dodaję do niej oliwki. Za to z surówką z selera długo nie było mi po drodze. Że niby seler i rodzynki? Wykluczone! A mama jak na złość namiętnie robiła ją przez pół roku co najmniej raz w tygodniu. Jednak, gdy po długim ociąganiu spróbowałam sałatki z selera z ananasem dostałam olśnienia że taka kombinacja owocowo-warzywna to przebłysk geniuszu! Tak więc od niedawna i ja wpadam w ciągi selerowe.

Najczęściej robię ją z selera sałatkowego, należy tylko sprawdzić czy w zalewie nie ma dodatkowego, niepotrzebnego cukru. Jednak oryginalny przepis to sałatka ze świeżego korzenia selera – wtedy smak jest mocno intensywny, po prostu selerowy. Jeśli macie pod ręką orzechy włoskie, koniecznie je dodajcie a one dodatkowo podkręcą smak surówki.

Surówka z selera z rodzynkami kolanomuchy szybki obiad dodatek

Składniki:

· Duży korzeń selera,

· Spora garść rodzynek,

· Sos: 4 łyżki gęstego jogurtu (na przykład grecki), musztarda, sól, pieprz,

· Opcjonalnie: posiekane orzechy włoskie

Selera obieramy i trzemy na tarce na cienkich oczkach. W tym czasie namaczamy rodzynki, by napęczniały i zajmujemy się sosem. Proporcje sosu dobierzcie według własnego smaku. Wiem, że niektórzy dodają majonez, jednak według mnie to już za dużo słodkich nut – sprawdźcie jak Wam smakuje bardziej. Osuszcie rodzynki i dodajcie je do selera oraz zalejcie sosem – dokładnie wymieszajcie. Na sam koniec dodajcie podprażone orzechy.

Podziel się

fingerfood

Fit jaglane rafaello

19:38:00
By Sezony
2 Comments

Z kaszą jaglaną przez wiele lat nie było mi po drodze. Już wiem, że wersja na słono to nie dla mnie, chyba że macie jakieś propozycje! Jednak kasza jaglana na słodko to już coś całkiem innego. Te słodkie, kokosowe i zdrowe kuleczki skradły moje serce! Już teraz wiem że zrobię je jeszcze nie raz. W ogóle to pierwszy raz udało mi się zrobić takie cudeńka bez problemu, to znaczy że masa się nie rozsypywała i była idealnie zlepiona. Ilość słodzidła musicie wyregulować pod Wasze gusta, tak samo jak to czy do środka włożyć migdał czy nie.

Jeśli po tych karnawałowych szaleństwach czujecie potrzebę odmiany menu, koniecznie je wypróbujcie, a nie poczujecie bolesnej rezygnacji ze słodkości.

Składniki:

/na około 20 kuleczek/

· 100 g kaszy jaglanej,

· 1 szklanka wiórków kokosowych,

· 1 szklanka mleka,

· 1 łyżka miodu,

· Opcjonalnie: obrane ze skórki migdały,

· Garść wiórków kokosowych do obtoczenia.

Przede wszystkim kaszę jaglaną dokładnie wypłuczcie pod zimną, bieżącą wodą. Wtedy pozbędziecie się gorzkiego posmaku, tak charakterystycznego dla kaszy jaglanej. Następnie do gotującego się mleka dodajcie kaszę i gotujcie ją do wsiąknięcia całości mleka oraz do ugotowania jej. Po tym czasie dodajcie wiórki kokosowe oraz miód lub inną substancję słodzącą. Na koniec wszystko zblendujcie tak by powstała jednolita masa. Już wtedy powinniście czuć unoszący się zapach kokosa, przez który zawsze cieknie mi ślinka! Z powstałej masy formujcie kuleczki i jeśli chcecie w środek wetknijcie migdała. By wykończyć kuleczki obtoczcie je we wiórkach i pozostawcie do schłodzenia w lodówce.