Wracając do samej Polany to na jej początku znajduje się bacówka w której można kupić sery. Można też podziwiać owce i krowy, (uważajcie na placki!) gdyż jest prowadzony tam kulturowy wypas owiec. Oznacza to, że można tam poznać pracę pasterzy. 

Na samym szczycie Polany (spokojnie nie ma ostrych podejść) jest ławeczka z której można podziwiać Jezioro Czorsztyńskie i znów Tatry. 

Widoki z Polany Majerz

Kątem oka widzimy już ruchliwą drogę główną po lewej stronie i ruszamy w jej kierunku, przed nami kolejny dość niebezpieczny odcinek w towarzystwie samochodów. 

Czas na zjazd z Przełęczy Osiec do Sromowców Wyżnych - to droga kręta i dość stroma, dlatego wymagane jest tu pełne skupienie i dobre hamulce. Jedźcie bardzo ostrożnie! Wskazana jest też przerwa na rozprostowanie rąk po intensywnym hamowaniu. 

Po zjeździe skręcamy w prawo nad zaporę na Jeziorze Sromowieckim widząc przed sobą kolejny podjazd - tym razem pod Niedzicę. Chwilę podziwiamy bielące się skały Trzech Koron i ruszamy dalej.

👉 tu też jest możliwość krótkiej wizyty na Słowacji (z której oczywiście korzystamy) w Starej Spiskiej Wsi. 

Po zjeździe znów trafiamy na oznaczenia i odseparowaną trasą pniemy się w górę - na szczęście nie jest to wymagający podjazd. Tak dojeżdżamy do zapory przy Zamku w Niedzicy. Zaporę warto przejść całą skąd widać także Zamek w Czorsztynie oraz dwa jeziora. 

Widok z zapory w Niedzicy, z jej środka widać oba zamki

Tłum turystów skutecznie wygania nas z tego miejsca i udajemy się do kolejnej fajnej atrakcji na trasie (zwłaszcza z gorący dzień) czyli Plaża Pieniny. Sztucznie utworzona plaża przyciąga prawdziwe tłumy turystów. Fajnie jednak skorzystać z chwili ochłodzenia i relaksu - zwłaszcza, że przed nami jeszcze kawałek. 

Po wyjechaniu z Niedzicy trasa zaczyna falować coraz bardziej - ostro w górę i tak samo w dół, mało tu odcinków całkiem płaskich. To co można poradzić na tej części Ścieżki Wokół Jeziora to jak najmniej hamowania - korzystajmy z rozpędu jaki dają nam zjazdy i ułatwiają podjazdy. 

Słynna czerwona wstęga na morderczym podjeździe w Falsztynie. W oddali Pieniny i jezioro

Docieramy do słynnej czerwonej wstęgi, która powstała przez przypadek. Jest to kawałek niebywale stromej drogi omijającej rezerwat Zielone Skałki - gdyby nie on ta część trasy wiodła by bliżej brzegów jeziora. 

Tutaj już wiem, że polegnę - schodzę więc momentalnie. Nauczyłam się już, że nawet jakbym podjęła próbę o zejście z naładowanego roweru w połowie drogi byłoby niemożliwe - grawitacja jest bezlitosna. Pcham więc rower co jakiś czas oglądając się za siebie i podziwiając widok. Na górze chwila odpoczynku i jedziemy dalej. 

Zaraz po wjeździe na szczyt rozpoczynamy super ostry zjazd. Nie ryzykuję i prowadzę rower. Warto jednak przypomnieć, że jazda z sakwami rządzi się swoimi prawami - na lekkim rowerze bez ładunku będzie Wam o wiele wygodniej!

Aż do naszego dzisiejszego celu, czyli Frydmana droga wciąż faluje, by na koniec malowniczo przeprowadzić nas przez zaporę - to świetne miejsce na podziwianie zachodu słońca. 

Szybko znajdujemy miejsce do spania (tym razem u gospodarza), rozbijamy namiot i zostajemy zaproszeni na herbatę. Czas mija nam na miłej rozmowie i poznawaniu spojrzenia miejscowych na powstałą infrastrukturę. To była najbezpieczniejsza, najcieplejsza noc w namiocie. 

Zapora na Jeziorze Czorsztyńskim. Po lewej stronie Frydman, po prawej brzeg jeziora

Podsumowanie dnia:

* odcinek Harklowa - Frydman okrążając Jezioro Czorsztyńskie oraz wizyta na Słowacji 55 kilometrów,

* droga w całości w asfalcie. Warto jednak pamiętać, że jest to teren gdzie wokół są skały - mogą one na ścieżkę nanieść drobne kamyczki, co przy zakrętach może być niebezpieczne,

* według mnie część po stronie Czorsztyna jest znacznie łagodniejsza jeśli chodzi o podjazdy przez co będzie łatwiejsza do pokonania dla rodzin. Po tej stronie jest także więcej punktów gastronomicznych - po drugiej stronie jeziora tylko Wy i las,

* Ścieżka Wokół Jeziora Czorsztyńskiego w znacznej większości odseparowana jest od ruchu - newralgicznymi punktami będzie most w Dębnie oraz Przełęcz Osiec (jeśli wybierzcie opcję trudniejszą, bez przeprawy promem)

Dzień 4 Frydman - Zakopane

Nowy dzień wita nas zaproszeniem na kawę do domu gospodarzy i niespodzianką. Podczas pakowania się kiedy jesteśmy już gotowi do drogi na Zakopane okazuje się, że u Krzyśka w oponie nie ma powietrza. Szybka akcja naprawcza, śniadanie pod miejscowym sklepem i ruszamy dalej. 

Tym razem wybraliśmy trasę z przewodnika Wojciecha Goja “Zakręć w Tatry”. 

Bocznymi drogami ruszyliśmy w stronę Krempachów oraz Gronkowa trzymając się wyznaczonych znaków i wspomagając się nawigacją. 

Dzień jest upalny, piękny i wciąż podziwiamy panoramę Tatr, która tego dnia jest niesamowita. 

Tak gorący dzień ma także swoje minusy - łatka w dętce Krzyśka znów upuściła powietrze. Kolejna wymiana dętki i ruszamy dalej marząc o tym by spokojnie dojechać i zdążyć na autobus. 

Skałka Cisowa w Gronkowie i jedna z tras odseparowana od ruchu aut

Droga w większej części wiedzie bocznymi drogami (część z Nowej Białej do Gronkowa jest zupełnie odseparowany od ruchu) na których ruch jest znikomy. Tak dojeżdżamy do Szaflar. Tutaj zaczynamy trzymać się mocno wyznaczonej trasy według Velo Dunajec i tak jedziemy prosto w stronę Zakopanego wzdłuż ruchliwej Zakopianki. 

Imponująca panorama Tatr z Gronkowa

Podczas tego etapu przejazdu jedziemy lokalnymi trasami więc ruch jest raczej niewielki. Musicie być jednak przygotowani na przekraczanie Zakopianki - trzeba być maksymalnie skupionym i mieć umiejętność szybkiego ruszenia, także pod górkę, gdy tylko trafi się na lukę lub uprzejmego kierowcę.

Co ciekawe, do Zakopanego cały czas jedziemy w górę - baaardzo minimalnie, jednak ciągłe przekraczanie drogi oraz upał i problemy techniczne powodują, że do miasta dojeżdżamy mocno zmęczeni. Siadamy na pierwszej ławce w okolicach dworca i szukamy miejsca gdzie możemy zjeść przed wyjazdem. 

Zasłużona szarlotka w Zakopanem

Podsumowanie dnia:

* od Jeziora Czorsztyńskiego (Frydman) do Zakopanego dzieli Was zaledwie 40 kilometrów. Droga jest bardzo przyjemna, ale trzeba pamiętać, że tutaj jedziemy w ruchu wraz z autami. Ruch nie jest duży, ale trzeba być gotowym na przekroczenie Zakopianki w kilku miejscach,

* w przeważającej części droga jest asfaltowa i wiedzie zaraz obok drogi głównej. Za Szaflarami jest jeden, krótki odcinek, gdzie pojawia się droga szutrowa.

* w zaplanowaniu trasy pomogą Wam te strony Małopolska Na Rowery oraz profil Jarka z Velo Małopolska  - to istna skarbnica wiedzy praktycznej!

My w dużej mierze korzystaliśmy z fizycznego przewodnika “Zakręć w Tatry”, który był dostępny w punktach informacji w Krakowie TUTAJ znajdziecie go w wersji online